Music, when soft voices die
Tekst : Percy Bysshe Shelley
Muziek : Gerben van der Veen
Music, when soft voices die,
Vibrates in the memory;
Odours, when sweet violets sicken,
Live within the sense they quicken.
Rose leaves, when the rose is dead,
Are heaped for the beloved’s bed;
And so thy thoughts, when thou art gone,
Love itself shall slumber on.
Vibrates in the memory;
Odours, when sweet violets sicken,
Live within the sense they quicken.
Rose leaves, when the rose is dead,
Are heaped for the beloved’s bed;
And so thy thoughts, when thou art gone,
Love itself shall slumber on.
Muziek trilt, als zachte stemmen sterven,
In het geheugen door;
Geuren leven, wanneer zoete viooltjes vergaan,
voort in het zintuig dat hen versterkt.
Rozenblaadjes liggen, als de roos dood is,
Opgehoopt voor het bed van de geliefde;
En zo zal op uw gedachten, als u weg bent,
De liefde zelf sluimeren.
In het geheugen door;
Geuren leven, wanneer zoete viooltjes vergaan,
voort in het zintuig dat hen versterkt.
Rozenblaadjes liggen, als de roos dood is,
Opgehoopt voor het bed van de geliefde;
En zo zal op uw gedachten, als u weg bent,
De liefde zelf sluimeren.